¡Weekendje Otavalo!

Hier volgt het verhaal nog van het geweldige weekend!!

Ik heb er nog wat schrijfwerk aan ;)

In enkele woorden samengevat: dierenmarkt, grootste artizanale markt van Zuid-Amerika in Otavalo, mooie lagunes, ferme wandelingen langs prachtige uitzichten in de bergen, prachtige waterval, eten en slapen in indianencomunidad (cavia gegeten!), uitleg over het leven in de comunidad, lange wandeling in hete zon naar een mooie lagune op een actieve vulkaan, eten in communidad, naar een ledermarkt, eerste Ecuadoriaanse ijsje, terug naar huis met de bus en nagenieten!

De uitgebreide versie :) !

Sabado 11/09/’10

Na een korte en slechte nacht ging om half 6 onze wekker al. Pijnlijk, want het was eindelijk stil geworden in de buurt.
We hebben ons even gewassen, snel wat lekkere broodjes gegeten, dan alles inpakken en wegwezen. We hebben onze overige spullen even in het huisje van Myriam gedropt en zijn dan te voet naar de school van Myriam en Karin gegaan. Daar hebben we even gewacht op de anderen die mee gingen en op de gids.
Toen de gids er was heeft die eerst een uitleg gegeven over wat we nu allemaal juist zouden doen dit weekend. Het klonk veelbelovend! :) Zijn uitleg was volledig in het Spaans, maar wonderwel verstonden we er heel veel van, we leuk om te ontdekken dat het verstaan toch al wat beter lukt.
We waren met een toffe groep, een chinees meisje dat uit New York kwam, een ander meisje uit Nederland, Myriam, Karin en dan Sarah, ik en natuurlijk ook nog de gids. Het hele weekend hebben we in een mix van Engels, Spaans en Nederlands gebabbeld met elkaar.
Eerst hebben we een half uurtje op een gewone bus gezeten, daar heb ik wat zitten suffen, want ik was nog behoorlijk moe. Maar het beloofde een mooie dag te worden, want de zon scheen al volop! Dan zijn we overgestapt op de reisbus naar Otavalo. Daarop was er nog maar weinig plaats, ik zat ergens op m’n eentje tussen allemaal verschillende soorten Ecuadoriaanse mensen. Na een tijdje moesten er nog een heleboel mensen opstappen en zat de bus echt propvol. Vlak bij mij stond een klein oud vrouwtje dat bijna op m’n schoot kwam zitten, dus ben ik maar opgestaan zodat zij kon zitten. Ik stond dus mee tussen alle andere mensen in de overvolle bus, met mijn rugzak ergens tussen gepropt. Maar dan kreeg ik een boze blik van een meneer die de film aan het volgen was die ze speelden omdat ik wat groot was, maar niet anders kon dan voor de tv gaan staan. Op het einde van de rit was er een plaatsje vrij gekomen vlak bij de chauffeur en mocht ik daar nog even gaan zitten.
Onderweg waren er echt zo’n magnifieke landschappen te zien!

Na 2u rijden in de drukke bus waren we eindelijk in Otaovalo! We zijn dan te voet met onze rugzakken naar de dierenmarkt gewandeld. Dit was zeker de moeite! Het is een grote markt waar ze allemaal verschillende soorten dieren verkopen. Je ziet er kippen in kooien of gewoon zo gedragen door mensen aan hun poten, ze verkopen er cavia’s in zakken, er zitten schattige kleine hondjes, kleine poesjes, kuikentjes, konijntjes, …. De meeste dieren worden verkocht om opgegeten te worden.
Een eind verderop hebben we tussen de varkens, schapen en koeien rondgelopen. Ze lopen er mee rond aan touwen en ze zitten in auto’s, trucks en kleine vrachtwagens die soms half uit elkaar hingen. Nog een stuk verder stonden er verschillende kraampjes waar ze klaargemaakt eten verkochten, waaronder een heel gebraden varken. Het ging er allemaal behoorlijk anders aan toe dan in ons westerse landje! De zon scheen ook fel en we hadden het ondertussen al serieus warm! :)
We hebben er veel foto’s genomen en het was allemaal wel boeiend om te zien. Soms ook een beetje erg, als je zo mensen ziet trekken aan een gillend varken dat ze niet achter in hun auto krijgen, kippen die ze heel de tijd ondersteboven vasthielden of (levende) kippen die allemaal op een grote hoop lagen, kleine kooien waar de dieren allemaal in gepropt zitten, de dieren die gekocht werden staken ze gewoon in een plastieken supermarktzakje, ... Het was nogal apart :)

Te voet zijn we met pak en zak verder gegaan naar een klein hostel waar we onze spullen even mochten achterlaten in een kamertje. We kregen 3 uur de tijd om te gaan rond snuisteren op de gigantisch grote markt van Otavalo (het zou de grootste of 2de grootste zijn van Zuid-Amerika). Het was werkelijk een paradijs voor souvenirs! Je wist niet waar eerst kijken… Ze hadden er zoveel leuke dingen. Alleen het afdingen ging niet altijd goed omdat er hier zoveel toeristen komen dat ze niet meer zo snel toegeven en soms bij hun hoge prijs blijven omdat toeristen dit toch kopen. Ze hebben er blijkbaar een prijs voor de Ecuadorianen, omdat die de echte waarde van de spullen kennen en een hogere prijs voor de toeristen waar ze echt niet ondergaan, omdat die de echte waarde niet kennen.
Onderweg hebben we ook een paar lekkere aardbeien gekocht. Er staan honderden kraampjes, maar er komen ook steeds mensen langs om van alles te verkopen. Ze verkopen er eten, handtassen, schilderijen, beeldjes, ijs, fruit, sjaals, truien van lamawol, mutsen, ringen, armbanden, oorbellen, hangmatten, … Noem het op en je vindt het er! Na goed rondkijken, uitzoeken, vergelijken en proberen de prijs naar beneden te krijgen hebben we toch enkele leuke spulletjes gevonden.
Toen we terug op het afgesproken uur naar het hostel moesten waren Sarah en ik even de weg kwijt tussen alle kraampjes in al die straten en pleinen, gelukkig zijn we er nog redelijk op tijd geraakt. We konden even naar het toilet gaan, een niew waterflesje uit onze rugzak halen enzo en dan zijn we voortgegaan.
Eerst hebben we lekker en typisch Ecuadoriaans gegeten in een binnenplaatsje (rijstsoep, kip en aardappel op de bbq, rijst, groentjes en een schaal fruit, waaronder weer de lekkere kleine banaantjes :)). Nadat we weer helemaal op krachten waren gekomen, hebben we een stuk met de bus gereden en dan heel veel gewandeld, op weg naar de eerste lagune. We hadden het echt super warm! Het was wel een prachtige wandeling, langs mooie landschappen met bergen, …
Soms moesten we flink klimmen, best vermoeiend in die warme zon, maar het was echt een mooie omgeving. Na een tijdje passeerden we verschillende huisjes en mensen, het was leuk om te zien hoe de mensen hier leefden buiten de stad. Er waren mensen en kinderen hun kleren of zichzelf aan het wassen in de rivier, er speelden kinderen, er werkten mensen op het veld of rond hun huis, er waren mensen die met een hoop spullen wandelden of hun varken aan een touw uitlieten, onderweg zagen we vaak koeien of varkens vastgebonden aan paaltjes staan, soms een stuk op de weg,…
Toen we na veel klimmen eindelijk boven waren hadden we echt een heel mooi uitzicht!! Maar dan begon de heuse klim- en klautertocht naar beneden op stijle, smalle paadjes naast de diepe afgrond van de vallei, spannend! Soms moesten we op onze poep voort schuiven omdat we niet konden blijven staan of geen grip vonden. Zo gingen voetje voor voetje verder naar beneden, het was best leuke en echt zon fantastische omgeving om te zien, de moeite waard! Op een gegeven moment moesten we een meneer passeren die met en aantal koeien was aan het wandelen, maar het pad was echt zo smal! Hij zei dat we wel konden passeren en de koeien bleven zo wat gewoon op de weg staan, maar toen Sarah en ik als laatste moesten passeren schoot de koe opeens op een loopje, rakelings langs ons heen, dat was wel even schrikken! Gelukkig zijn we heelhuids beneden geraakt :).
Daar kregen we eerst een mooie kleine waterval te zien, midden tussen de rosten. In een van de rotsen zat een gat en opeens zei de gids dat het door die grot de enige weg verder was. Wij zagen dit niet helemaal zitten, want het was zo’n klein donker gapend gat, brrr. Allemaal achter elkaar zijn we er dan toch maar doorgekropen, voorovergebogen en allemaal vol spanning, want in het midden van de gang werd het echt pikdonker. Nu bleek dat de eerste personen bij het uiteinde niet veel verder konden en wel een mooi uitzicht hadden over de rivier en de waterval, het was dus gewoon een fopje van de gids! Wij maar lachen en wat genieten van het uitzicht, terug door de grot gekropen, wat fotootjes genomen en onze weg verder gezet.

Een eindje verder kwamen we aan een hele grote waterval die van een hoge berg helemaal naar beneden liep, echt magnifiek!!! Daar hebben we natuurlijk ook de nodige foto’s gemaakt en vol verwondering naar de al dat neerstortende water gekeken. Het was een hele vermoeiende, lange en niet altijd zo’n makkelijke tocht geweest, maar het eindresultaat mocht er zijn! Dat was echt een mooie beloning!
We hebben onze handen wat opgefrist in het water en zijn dan nog een pad afgewandeld naar een open plaats waar de bus terug passeerde.
Na een tijdje wachten en genieten van het uitzicht van de zakkende zon zijn we terug naar Otovalo gereden om onze rugzakken op te halen in het hostel. Ondertussen werd de hele markt afgebroken en was iedereen zijn kraam aan het opruimen.
We moesten weer met een bus een stuk verder, die zat ook weer goed vol. Helemaal vanachter had ik een plaatsje gevonden op de grond waar ik even kon zitten. Ik zat naast 2 meisjes die zaten te smullen van hun eten dat ze hier in plastieken zakjes verkopen en de hele tijd zaten te gibberen, best grappig om ze bezig te zien. Achter mij zat een klein jongetje met eens sterk eigen willetje dat ook heel geïnteresseerd van in wat de meisjes waren aan het doen en driftig probeerde om langs mij heen te wroeten. Zo zat ik daar midden tussen een bende kinderen gepropt, entertainment genoeg :).
Ondertussen was het al behoorlijk donker geworden. Toen we uit moesten stappen hebben we nog een tijdje staan wachten op ons volgende vervoersmiddel. Dit was nogal mysterieus, want de gids wist het blijkbaar zelf niet helemaal goed en sprak verschillende auto’s aan. Wij stonden ondertussen vrolijk babbelend en lachend te fantaseren hoe we op onze volgende bestemming zouden geraken.
Uiteindelijk zijn we meegereden in een auto met zo’n open laadbak en we mochten er allemaal vanachter in klimmen. Dat was weer een zeer aparte ervaring! We hebben er zitten gieren van het lachen, dolle pret al hobbelend over een zandweggetje in de openlucht vanachter op een landrover! :) Dat hebben we hier dan ook eens meegemaakt!

Zo zijn we dan helemaal verwaaid en door elkaar geschud aangekomen bij een comunidad van Inca indianen, waar we zouden eten en slapen. Ze leefden er nog volgens traditionele wijze, iedereen was er erg vriendelijk en ondanks onze andere verwachtingen was het er echt allemaal mooi in orde. We kregen 2 slaapkamers toegewezen met stapelbedden, de douche en toilet was een eindje verderop buiten.
Er liepen kinderen van verschillende leeftijden rond en ook een aantal honden. We hebben eerst een tijdje gespeeld en gelachen in de donker buiten met de kinderen die ons een soort tikkerspelletje hadden aangeleerd. Een klein weetje, de jongste van de hoop hete Tupac, echt geweldig! :) Zo’n schattige kinderen, maar ook kleine stoere boefjes! Grappig om ze bezig te zien.
Na een tijdje mochten we komen eten, we werden weer heerlijk verwend met typisch eten van daar. Eerst was er quinoasoep, dat is een graansoort die ze zelf verbouwen, hierna kregen we bonen, maniok, maïskolven, rijst, pompoensaus, jugo van mora … en jawel hoor, zelfs cavia!!! :)
Na het eten kwamen er 3 muzikanten muziek voor ons maken (panfluit, een mooie houten fluit, gitaar, soms een trommel en zang), waar we erg van hebben genoten, ondanks dat we echt heel moe waren.
We zijn dus maar snel in bed gekropen na het concertje, eerst nog langs het toilet waar we werden verrast door vliegende glimwormen of iets vuurvliegachtig. Aangezien mijn bed wat hard lag ben ik samen met Sarah in een dubbel bed gaan liggen. We waren echt heel moe en we voelden onze voetjes wel…
De volgende dag moesten we er weer op tijd uit voor weer een volgende avontuurlijke dag!


Domingo 12/09/’10

De mensen in de comunidad zijn deze nacht nog doorgegaan met muziek maken of spelen tot 3u ’s nachts, van feesten konden ze dus ook wel wat! Gelukkig was deze muziek helemaal niet zo storend en hebben we wel goed geslapen.
Sarah had pech met de koude douche ’s morgens, ik verkoos om me te wassen aan de lavabo en Nancy had geluk dat ze net de gastank aan de douche hadden verwisseld. Het ontbijt was heel erg lekker! We kregen ananassap, warme chocomelk of thee of koffie, banaantjes en overheerlijke zelfgebakken broodjes met marmelade.

Na het ontbijt kregen we een rondleiding in de communidad, waar ze nog volgens de traditionele wijze leven van artisanale producten maken, agricultuur en dieren houden. Dit was echt heel interessant om allemaal te zien en te horen! We kregen uitleg over de manier waarop ze leven en hoe ze alles van ouders op kinderen doorgeven, over hun geloof.
Eerst heeft hij laten zien welke granen en gewassen ze verbouwen, waaronder quinoa en een boonsoort, en wat ze er mee doen. Dan heeft hij laten zien wat ze van handwerk doen. Ze maken zelf wol van lamawol met een spinnewiel dat ineengestoken is met onder andere een oud fietswiel. Ze kleuren deze wol dan met fruit en weven er mooie tapijten van. Ze hadden een aantal verschillende weefgetouwen staan en hij heeft even een demonstratie gegeven, echt ongeloofelijk hoe ze zo snel die patronen en figuren kunnen maken. Verder heeft hij een aantal tapijten laten zien waar een verhaal bij hoorde, meestal ging dit over de manier waarop zij leven, de structuren en verhoudingen binnen de comunidad of over hun geloof.
Hierna nam hij ons mee naar een klein oud huisje, waar een oud meneertje zolen van sandalen zat te maken. Ze halen eerst vezels uit een cactusachtige plant (familie van de aloë vera), dit heeft hij ook laten zien, ze doen dit op een houten plank en schrapen er dan de witte vezels uit. Hiermee draaien en vlechten ze dan zelf touw en met dit touw maken de zolen (zoals bij espadrilles).
Er liepen veel dieren rond, veel honden en poezen, kippen, hier en daar stond er een koe of ontdekten we een varkentje tussen de bosjes dat vastgebonden stond aan een paaltje. Er stond ook een kooi met cavia’s, waar we er gisterenavond waarschijnlijk 1 van hebben opgegeten.
We zijn heel de communidad rondgewandeld, we hebben veel uitleg gekregen, ook over de planten. Want de planten die er groeien hebben bijna allemaal een medicinale werking, interessant om dit allemaal te horen!

Na de rondleiding zijn we terug naar onze slaapplaats gegaan, hebben we ons gerief genomen (vooral veel water) om weer te vertrekken voor ons volgend avontuur. Het was weer ongelooflijk warm met die zon!
We hebben weer een hele lange wandeling gemaakt van 3u, meestal klimmend naar boven, met een brandende zon, die rond iets voor de middag pal boven ons stond, dan heb je alleen een klein vlekje schaduw onder je, dit komt hier blijkbaar maar een kleine tijd van het jaar voor, wel speciaal, zo een zon die loodrecht op je schijnt. Onderweg weer prachtige bergen en een magnifiek uitzicht!! Wat is Ecuador toch mooi!! We hadden ook een nieuwe compagnon en vriend mee :). Een hond van de comunidad was ons gevolgd en is de hele dag mee op pad geweest.
Voor het laatste stukje van de tocht mochten we weer mee met ons geweldige nieuw ontdekte vervoersmidden en hup, hond ook me vanachter erin. We hebben wel een beetje in het oog gehouden dat hij er tijdens het rijden niet zou uitspringen. Het was heerlijk om zo even in de wind te rijden, want we waren echt kapot van al dat wandelen en zoveel berg op te gaan met die hitte en hoogte.
Al snel kwamen we aan bij een prachtige lagune, met een eiland erin. Echt zo mooi! Deze lagune lag boven op een actieve vulkaan, vandaar al dat klimmen dus…
We hebben allemaal even tijdens het uitrusten de lagune kunnen bewonderen en natuurlijk weer leuke foto’s genomen :). Dan zijn we een boottochtje gaan maken rond het eiland, ook heel mooi om allemaal te kunnen zien. Vanaf de bodem van het blauwe water kwamen bellen lava omhoog geplopt, de hond was er helemaal door gefascineerd, want die was ook weer mee. Na het boottripje kregen we nog een drankje en dan heeft de jeep ons terug naar de comunidad gereden, waar we weer lekker eten kregen. Van al dat wandelen hadden we reuzehonger! We kregen eerst een dikke soep, dan rijst, gebakken aardappeltjes, vlees met saus, groentjes en weer die lekkere jugo van mora (soort braambes).
Na het eten kregen we een half om uit te rusten. Het was er heel gezellig, de muzikanten waren buiten wat muziek aan het spelen, de honden genoten van onze aandacht. Opeens kwamen er allemaal toeristen even op bezoek, ze hadden stuk voor stuk een gigagroot fototoestel bij en waren ongegeneerd de mensen van de communidad aan het fotograferen, ze kropen door de bosjes, over de grond, allemaal een poging doend voor de beste foto, opeens waren ze overal. Dit verpeste het gezellige moment wel wat. Wij proberen altijd heel voorzichtig en subtieler foto’s te nemen om de mensen niet te veel lastig te vallen en omdat we hun privacy willen respecteren, maar deze mensen kwamen gewoon ineens en dan hups, weer weg.
Voor ons was het ook bijna tijd om te vertrekken. We zijn onze spullen gaan inpakken en zijn weer met pak en zak achter op de jeep gesprongen na de mensen dag te hebben gezegd en hen te bedanken voor de fijne tijd.
We reden weer over de onmogelijke hobbelige zandweg, op weg naar een ander dorp. Die open bak in de jeep is echt zo’n geweldig vervoermiddel, haha! Onze dikke vriend de hond had ook weer zin in een nieuw reisje en bleef heel hard achter de jeep aanlopen, alleen zouden we nu niet meer terug komen naar de comunidad om hem terug te brengen. Dus onze gids heeft geprobeerd hem af te schudden, wat uiteindelijk toch lukte.
Het verkeer hier is ook echt een belevenis apart! Meestal hebben de auto’s niet eens gordels (vb. in een taxi), we hebben de indruk dat de lichten er meestal hangen ter informatie, oranje telt alleszins zeker nog niet om te stoppen, als voetganger moet je ook gewoon overgaan wanneer je kan, of snel tussen de auto’s door, de term zwakke weggebruiker is hun hier niet echt bekend, bellen achter het stuur is hier heel normaal, er zitten mensen achter op auto’s, boven op hun vracht goederen, een schaap boven op een bus, de wegen zijn ook niet zo mooi afgewerkt of opgeknapt. Je moet steeds goed uitkijken waar je loopt. Overal zie je honden lopen en buiten de stad ook vaak koeien en varkens.
We kwamen aan in het dorp, waar ze allemaal winkeltjes hebben die leer verkopen (handtassen, portefeuilles, schoenen, jassen, prulletjes, hoeden, …). We kregen een uur de tijd om er wat rond te kijken.
Hierna zijn we terug naar Otavalo gereden om ons weekend af te sluiten met ons eerste Ecuadoriaanse ijs! Hmmmm! :) Het was lekker, maar wel anders dan bij ons, ook het hoorntje was erg lekker, ik denk dat ze die hier maken van maïs.
We zijn snel naar de bus gegaan die in 2u terug naar Quito is gereden. Ondertussen was het al helemaal donker en ook de lichten in de bus bleven uit. We hebben emailadressen uitgewisseld met elkaar, de foto’s van elkaar bekeken van het fantastische weekend en ik heb veel gebabbeld met Sarah. In het begin van de rit was de bus vergeten te remmen voor een bult of verkeersdrempel of zo, want opeens ging er zo’n schok door de bus heen en iedereen vloog echt een stuk omhoog uit zijn stoel, dat was echt even schrikken en deed eigenlijk niet zo goed.
Stom genoeg heb ik daarna nogal veel hoofdpijn gekregen, mja, ze rijden hier meestal nogal als zotten…
In Quito zijn we overgestapt in het busje van de organisatie en die heeft ons allemaal één voor één thuis afgezet, zelfs helemaal tot in Chillogallo, de wijk in het zuiden waar we wonen.
Thuis aangekomen was ik echt heel moe en had ik nog behoorlijk wat hoofdpijn. Ik heb geprobeerd om in mijn gebrekkig Spaans toch wat te vertellen aan mijn familei wat we allemaal gezien en gedaan hadden. Ik kreeg nog thee en Chileense empañadas van hen (de vader komt uit Chili en kookt graag typische gerechten van daar). Hierna snel nog een laagje aftersun en dan om 11u30 bed in!