Sabado 24/09/2010
We hadden het plan om eens lekker uit te slapen en ik had er ook wel wat nood aan om bij te slapen, maar niets was minder waar... De Ecuadorianen kennen er hier wat van om lawaai te maken op net die momenten.
’s Avonds ben ik pas heel laat in slaap gevallen door geroep en eindeloos hondengeblaf, wat ’s morgens weer heel vroeg opnieuw begon. Dan stond Sarah opeens in mijn kamer omdat er blijkbaar heel de tijd op de deur werd geklopt beneden en ze toch wel wat ongerust was. De dochter van de onderbuurvrouw was uitgeweest en had zich blijkbaar buitengesloten. Ik ben haar maar snel even gaan binnenlaten en dan waren we beiden echt wel wakker en het was best nog vroeg. We hebben even samen ontbeten, ons klaargemaakt en dan met de laptop in de zetel wat gewerkt.
Vandaag zou Daphne op bezoek komen, hier in het Noorden. Zij is hier 2 weken geleden aangekomen uit Nederland en verblijft voor een maand in hetzelfde gastgezin als ik. Rond de middag zijn we haar gaan ophalen aan de bushalte en zijn we eerst samen naar een internetcafeetje gegaan. We hebben snel onze verslagen naar school gestuurd en hebben dan nog het thuisfront aan de lijn gehad. Zo is de tijd echt omgevlogen en zijn we pas tegen een uur of half 5 in een klein restaurantje beland, om daar eindelijk iets te eten. We hebben er nog eens een lekkere goede Ecuadoriaanse warme maaltijd gegeten (ik was de croque monsieukes stilaan wel een beetje beu). Onderweg hebben we nog wat brood gekocht voor ’s avonds en de volgende dag en zijn dan terug huiswaarts gewandeld.
Daar hebben we eerst even uitgebreid zitten babbelen en daarna hebben we eindelijk eens werk gemaakt van de gordijnen in de woonkamer. Dat was nog een heel gepuzzel en veranderwerk, want het was echt niet gemakkelijk om te ontdekken wat waar moest hangen. Het zijn alleen echt wel oerlelijke gouden, zware gordijnen, waar we niet helemaal gelukkig mee zijn, maar ja. Hierachter hebben we dan nog dunne, witte gordijntjes gehangen om de inkijk te beperken. Dit werd stilaan wel eens nodig, want soms hadden wel wat last van geïnteresseerde overburen.
Zo werd het al snel laat. We hebben nog een stokbroodje gegeten met wat groentjes bij en hebben we nog een bed in orde gebracht voor Daphne, die hier een nachtje blijft.
Ik heb ook nog even met Jaime (vader van gastgezin) gebeld om af te spreken voor morgen. Als het weer meevalt, zouden we morgen met de Teleferico (soort bakjeslift) een berg opgaan om zo van een fantastisch uitzicht van Quito te kunnen genieten. Iris en Hemmo (ook 2 nieuwe Nederlandse vrijwilligers) zouden ook met ons meegaan, evenals Jaime. Dus hopelijk gaan we morgen nog een leuke uitstap tegemoet! Duimen op goed weer!
Nu is het alweer veel te laat en ga ik snel mijn oogjes dichtdoen.
Hasta mañana!
Domingo 25/09/2010
Stom genoeg heb ik weer heel slecht geslapen. Er was veel lawaai bij de onderburen, blaffende honden, vliegtuigen die al veel te vroeg overvliegen, waarvan dan alle ramen gaan trillen, … Pfff…
Het was dringend tijd om mijn kleren eens te wassen. Ik was toch vroeg wakker, dus dacht ik van dat ineens eens te doen. Ik heb alle was met de hand in een emmertje gedaan, best veel werk! Na lang wassen en toch wel wat vermoeide armen en handen heb ik de was opgehangen aan de wasdraad op ons balkonnetje.
Ondertussen was het al 11u en heb ik pas laat ontbeten. Hierna hebben we nog even verder gedaan met de gordijnen. Ik heb me nog even gedouchte en dan wat opgeruimd.
Het huis begint al meer vorm te krijgen, er zijn nog wel steeds een aantal dingen. We hebben nog een hele vuile badkamer, we moeten onze kamer nog kuisen, we hebben nog geen licht in de kleine badkamer, de lavabo is verstopt, we hebben nog steeds geen gasvuur, er zit nog heel veel onder het stof, …
Ook nog een vies detail: elke avond komen er plots veel beestjes tevoorschijn in de keuken, allemaal insecten die overal beginnen rond te kruipen. Best vies, maar niet veel aan te doen, want ze blijken hier ook te wonen. We doen alles van eten goed in plastieken zakjes en dan is er hopelijk geen probleem. Overdag is er vreemd genoeg geen spoor te vinden van die beestjes.
We zijn met de bus naar het afspreekpunt met Hemmo, Iris en Jaime gegaan. Dan hebben we ons met z’n allen in taxi gepropt (met 5 op achterbank!), en dan was het nog een stukje met de bus tot aan de Teleferico.
Daar kregen we al meteen korting met onze senso :) !!! Joepie, Ecuadoriaan zijn heeft zo zijn voordelen ;)
We moesten heeleeeeeeeel lang aanschuiven!! Ondertussen hebben we honderd in duur gebabbel en ook al reisplannen gemaakt voor het volgende weekend :).
Eindelijk was het aan ons om in een bakje te stappen. Dit was best grappig, op de grond stonden stippen waar we ieders op moesten gaan staan en als het bakje dan voorbij kwam mochten we om de beurt in stappen. Allemaal het liftje in en hop in de lucht richting het topje van de berg Pichincha!
Onderweg werden we getrakteerd op prachtige uitzichten over Quito en de bergen en klommen we steeds hoger, waardoor alles kleiner en kleiner werd en we meer en meer te zien kregen. Echt wauw! Veel fotootjes genomen en we hadden dolle pret in het bakske in de lucht.
Toen we boven waren moesten we uitstappen en hebben we nog eventjes staan genieten van het uitzicht. Hierna hebben we een wandeling gemaakt boven op de berg, mooi, mooi! We voelden de hoogte wel een beetje, we zaten 4100 meter hoog!
Er kwamen veel wolken en dit was echt sjiek om te zien! Op de duur zaten we midden tussen de wolken.
We hadden wel een prachtig zicht op de Cotobaxi, die we een tijdje geleden hebben beklommen.
Na een tijdje begon het wel wat te regenen en soms eas er ook ineens wat gedonder.
We zijn nog wat verder gewandeld, tot we een wei met paarden tegenkwamen. We hadden de mogelijkheid om een ritje te paard te maken. Met alles er op en eraan hoor, we kregen zelfs een poncho aan :)! Het was echt een geweldig tochtje langs prachtige landschappen, genieten!!! Het was echt fijn om te doen en zo mooi daarboven. Onderweg hebben we nog een klein watervalletje gezien en daar even voor afgestapt.
Na deze leuke ervaring begon het echt het echt hard te regenen. We zijn snel naar het afdak gelopen om aan te schuiven om terug naar beneden te gaan. Opeens kwam er ook nog kei harde hagel bij!
Snel in het bakje en ze gingen ons sneller laten gaan omdat dat veiliger zou zijn. Er viel nog steeds veel hagel en we zaten midden in de wolken. Opeens gingen we weer langzaam. Dan kwam er ook nog eens donder en bliksem bovenop. Iris en Sarah waren er echt niet meer gerust in.
Vaak lieten ze ons voor 5 min stilhangen en schommelde we heen en weer tussen de harde regen en het onweer, zo hoog in de lucht boven op de berg.
Vreemd genoeg had ik geen schrik (de theorie van Hemmo: als iemand anders schrik heeft ben jij er om ze gerust te stellen en heb je automatisch zelf geen of minder schrik. Mijn optimisme: we kregen meer voor ons geld, een langere trip met de teleferico!). Ik ben gewoon rustig blijven wachten in het bakje en heb nog wat rond gekeken. Na een lange tocht naar beneden stonden we eindelijk heelhuids met beide voeten op de grond, voor enkelen onder ons was dit een enorme geruststelling!
We zijn nog even een pretparkje doorgewandeld onder aan de berg.
Na deze belevenis zijn we met de bus een eind terug gegaan. We hebben afscheid van Jaime genomen en wij gingen met z’n vijven nog iets eten.
We hebben lekker in de KFC gesmuld en echt zooooo lang zitten babbelen en kletsen. Heel goede serieuze babbels en ook veel gelachen en pret gehad. Het was echt ontzettend gezellig! :)
Hilariteiten en discussies over onze taal. We hebben ze al veel Vlaamse of Antwerpse woorden geleerd. We hebben er ook echt goed mee gelachen. (‘Kuisen’ kennen ze bijvoorbeeld niet, we moeten heel vaak uitleg geven bij sommige woorden vb. croque monsieur, confituur, op kot gaan, …. ) Wij moeten soms ook wel lachen om hun woorden. ‘T is wel plezant.
Morgen komen Hemmo en Iris bij ons wonen. Maar hun deur zit nog op slot en we hebben geen sleutel (die zat blijkbaar in het slot en tijdens het kuisen is de deur per ongeluk toegevlogen) en er staat ook nog geen bed voor hen. Hopelijk komt het morgen allemaal nog op tijd in orde… en kunnen we het huis ook verder aanpakken.
We zijn pas laat naar huis gegaan na deze gezellige avond, het was ondertussen al rond 9u. De metrobus reed niet meer en we hebben dan een poging gedaan om op een gewone bus te wachten. Maar er kwamen bijna geen bussen meer en de enkelen die passeerden reden niet naar de juiste richting. Dan hebben we uiteindelijk maar een taxi moeten nemen, waar we ook wel wat meer geld mee kwijt waren.
Thuis heb ik nog even mijn versgewassen kleren opgevouwen en wat opgeruimd, voor zover dat al mogelijk is hier. We wilden toch een beetje voor een fijne aankomst voor Iris en Hemmo zorgen.
De foto’s van deze mooie dag nog op mijn pc gezet, even blogje getypt en weer te laat in bed…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten