Sarah moest er weer vroeger uit dan mij, ik ben erna opgestaan en heb me helaas weer niet kunnen douchen (ondertussen al dag 5)… mijn haar ziet er echt niet meer uit, ach ja, vlecht erin en geen last meer van, hopelijk valt het niet al te hard op.
Even wat koekjes en een banaan bijeengesprokkeld als ontbijt, want gisteren hebben we geen tijd meer gehad om broodjes te gaan kopen.
Ik heb maar even een muziekje opgezet, want het is hier zo stil en leeg in huis. En ik heb dan ineens van de kans geprofiteerd om de lege living hier eens uit te testen als dansvloer, leuk! :) Alleen wel een stuk vermoeiender hier, als je echt beweegt ben je toch wel wat sneller buiten adem.
Dan ben ik richting de markt gegaan om de kindjes daar mee op te halen. Paula was weer laat, dus ik heb even met Marly zitten babbelen. Uiteindelijk waren er geen kinderen die meegingen.
In het kinderspeelhuis waren dus alleen de kinderen van het gezin van de stichting en daar stonden we dan met 4 begeleiding.
Marly en ik zijn dan maar naar la casita gegaan, want onze hulp was wat overbodig. Daar hebben even we gepast op de jongste kinderen van het gezin, zodat de zorgmoeder naar de winkel kon.
Hierna zijn we naar het vrijwilligershuis gegaan om al wat voort te doen met gordijnen op hangen en ramen kuisen.
Daar kwam Ellie ons opeens ophalen, want er waren opeens toch kinderen gekomen en Paula was weg.
We hebben liedjes gezongen met de kinderen, dit vinden de kinderen echt heel leuk! Er was ook een nieuwe vrijwilligster Annie, uit Duitsland, mee komen helpen. Zij gaat de komende weken ook mee werken in het kinderspeelhuis.
Toen het tijd was hebben Marly en ik de 3 oudste kinderen terug naar la casita gebracht en daarna zijn we stilaan terug naar ons huis gegaan.
Melanie kwam na een tijdje ook, zij was al enkele spullen gaan ophalen in het vorige vrijwilligershuis. We hebben even zitten babbelen met ons drieën, tot Sarah thuis kwam. Dan zijn we aan een hele vieze afwas begonnen, die stond al weken te wachten in het oude vrijwilligershuis omdat daar geen water meer was. Ik heb ondertussen ook alle keukenkasten gekuist en de afwas afgedroogd. Het was echt een heel vies werk! Alles is hier zo smerig, bah!
Op de duur was het al heel laat en zijn we almuerzo (middageten) gaan eten in een klein plaatsje (voor nog geen 2 dollar).
Tobe belde toen ook even op mijn gsm. Ik had hem al meer dan een week niet gehoord en werd er wel wat emotioneel van. Ik was wel heel blij hem eindelijk nog eens te horen!
We hebben een typisch Ecuadoriaanse maaltijd gegeten, zoals ik in mijn gezin steeds kreeg, dat smaakte!
Dan zijn we langs het oude huis gegaan om er spullen op te halen, zodat we toch eindelijk iets in ons huis zouden hebben. We hebben alles wat uitgezocht en bij elkaar gezet. Melanie kwam met haar autootje wat spullen verhuizen. Wij hebben alles verder uitgezocht en de spullen naar de auto gedragen. Alles was wel echt heel stoffig en vuil. We hebben die namiddag hard gewerkt!
De buurvrouw en huisbazin kwam zich ook nog even moeien en wat moeilijk doen bij Melanie, waardoor we niet voort konden doen. We hebben lang gewacht en ondertussen zitten babbelen op Melanie haar kamer, die aan het inpakken was. Ondertussen was het al 5 uur en mijn geduld raakte wat op, we konden de tijd echt wel beter gebruiken. Uiteindelijk hebben we nog wat voortgedaan, heb ik een heeeeeeel vies fornuis mee in de auto gesleept en het is echt een grote vraag hoe we dat ooit proper kunnen krijgen!
Met een grote zak en tuinstoelen in onze handen zijn we terug richting ons huis gewandeld. Het was koud geworden en we waren echt wel moe. Marly heeft de bus terug naar haar hostel genomen.
Thuis hebben we nog alles de trap op naar boven gedragen, wat ook nog veel en zwaar werk was.
Dan hebben Sarah en ik verder gekuist, weer heel vies en veel werk. Dat is hier precies al heel lang niet meer gebeurd, amai, soms is het echt niet te doen en snap je niet dat daar al de tijd het gezin heeft in gewoond.
Dan kregen we nog het slechte nieuws dat de douche nog steeds niet in orde zou komen vandaag. We hebben snel wat broodjes gegeten en zijn dan maar naar de nieuwe casita gegaan om ons daar even te douchen, want daar heb ik nu echt wel nood aan! Gelukkig hadden we daar een klein, maar warm! straaltje.
Ik heb er ook nog wat met de kinderen gespeeld terwijl Sarah was aan het douchen.
Rond 9u zijn we terug naar huis gegaan en hebben we de laatste spullen die nog beneden stonden naar boven gedragen.
We moeten heel dringend onze visum eens in orde brengen en hebben met Daphne afgesproken om er morgen samen voor op pad te gaan. Zij is hier pas aangekomen en verblijft nu eerst voor een maand in hetzelfde gastgezin als ik.
Hierna zijn we eindelijk gaan slapen, we waren echt ontzettend moe!
Het was niet zo’n leuke dag geweest, zoveel gewerkt, verhuisd en gekuist, nu terug slapen in ons wankel stapelbed, we hebben nog steeds geen douche, gelukkig hebben we al een paar spullen, maar daar hebben we nog zoveel werk aan om alles proper te krijgen en af te wassen + alle andere spullen moeten we ook nog verhuizen. Nog veel werk voor de boeg dus! Niet zo’n ideale situatie hier op de moment…
Martes 21/09/2010
Voor het eerst heb ik eens echt goed geslapen hier, tot aan de wekker van half 8. Ik ben eens niet wakker geworden van de eerste vliegtuigen, heerlijk!
Sarah en ik hebben rustig ontbeten in de sofa’s aan de salontafel, aangezien we nog niet veel andere meubels hebben. Dan hebben we ons voort klaargemaakt en alle documenten bij elkaar gezogt.
Vandaag gingen we op pad voor onze visum. We hadden met Daphne afgesproken, want zij is hier ook voor langer en moet daarom ook haar visum laten registreren.
Zij verblijft in hetzelfde gezin als waar ik heb gewoond en Jaime, de vader, wilde wel graag mee om ons te helpen.
We hadden op een bepaald punt in Quito met hen afgesproken, want zij moeten helemaal van het Zuiden komen en wij van het Noorden. Voor ons was het gelukkig maar een half uurtje in met de bus. Het was een hele warme dag met veel zon.
We hadden van de ambassade in België een papiertje meegekregen waarop de 2 adressen stonden waar we in Quito moesten langsgaan met onze visum. We hebben lang lopen zoeken naar het eerste adres en hebben het dan aan de politie gevraagd, we hebben Melanie gebeld, niet te vinden… Uiteindelijk bleek dit kantoor verhuisd te zijn. Dit was stom genoeg veel verder weg, we hebben nog een heel stuk moeten wandelen, dan een eind met een overvolle bus en dan nog eens een tijdje wandelen. Eindelijk zijn we zo op het eerste adres geraakt. Daar hing een lijstje van wat we allemaal nodig hadden om onze visum te laten registreren. We moesten kopies van ons paspoort laten nemen, een kaftje kopen om alles in te steken, onze formulieren van de ambassade en we moesten $ 10 op een Ecuadoriaanse bank storten. We zijn dit allemaal gaan kopen en in orde brengen, met de taxi even naar een internationale bank verderop gegaan en dan terug. We kregen een nummertje en moesten nog een hele tijd aanschuiven.
We hebben ons mapje met alle documenten en ons paspoort moeten afgeven, morgen mochten we ons paspoort dan terug komen ophalen. We kunnen dan ook voort naar het volgende adres gaan, daarvoor hebben we eerst ons paspoort terug nodig.
We zijn helemaal te voet terug gewandeld, het was echt een lange wandeling door een groot park. Wel tof om weer allemaal te zien. Jaime vertelde hier en daar iets over en het praten ging al een stuk beter dan toen ik bij hen woonde :) Het was leuk om hem eens terug te zien.
Na de lange wandeling hadden we veel honger gekregen, het was al middag tegen dat alles gelukt was. We waren toch ook wel wat moe en het was nog steeds zo warm met die felle zon. We zijn almuerzo (Spaans voor middageten hier) gaan eten voor $ 2 bij de moeder van Leander (dat jongetje dat vaak op bezoek kwam in mijn gastgezin). Het smaakte echt enorm!
Dan zijn we nog een terrasje gaan doen op Plaza Fosh, daar hebben we Jaime een biertje getrakteerd om hem te bedanken voor alle hulp.
We hebben nog gezellig zitten babbelen en dan zijn Sarah en ik toch maar eens terug naar huis gegaan, want het was al laat. Het was nog een stuk lopen tot aan de bushalte.
Thuis waren er nog wat meer meubels gearriveerd, waaronder een bed! Hoera :)
Alles was zomaar binnengezet op een hoop, dus we hebben eerst wat meubels goed gezet, de woonkamer begint al meer vorm te krijgen!
Dan hebben we nog wat gewerkt op onze laptop.
Melanie kwam met het verhaal dat we voor het 2de adres van onze visum een water- of gasrekening nodig hebben. Morgen kunnen we dus waarschijnlijk nog niet naar het volgende adres, echt stom. Melanie zou ons nog wel een rekening bezorgen van dit huis.
Dan zullen we morgen de paspoorten maar al terug halen, als we het nog vinden… :)
We kregen een uitnodiging om ’s avonds mee iets te gaan drinken voor het afscheid van Marly. Vandaag is het haar laatste avond in Ecuador, morgen vertrekt ze terug naar Nederland, na 6 maanden hier te hebben gewoond.
Tegen half 7 hadden we afgesproken op Plaza Foch. We zijn met z’n allen naar een leuke tent gegaan, we hebben er lekker gegeten en natuurlijk met een heerlijke jugo erbij! Het was echt heel gezellig!!! We hebben veel gebabbeld en gelachen. Er waren enkele vrienden van Marly bij, die ze had leren kennen in haar hostel, Hemmo en Iris waren er ook bij. Na een tijdje zijn Esteban en Nathalie ook gekomen. Vanaf toen hebben we ook een stuk Spaans gesproken, weer goed om te oefenen :)
Rond 10u zijn we op Estebans voorstel naar een gaybar gegaan, man hier maak je toch nogal wat mee hoor! Het ging er wel echt wat over soms. Nu geen last van opdringerige jongens, maar er stonden wel een aantal overdreven hevig kussende mannen, iemand die stond te dansen in een uiterst spannend shirtje dat hij soms helemaal omhoog trok. Ja, het was weer een hele aparte ervaring.
Dat hield ons zeker niet tegen om ons toch echt goed te amuseren. We hebben veel gelachen en gedanst, dolle pret in de gaybar! :)
We zijn met Nathalia en Esteban mee naar huis gereden rond 11u a half 12. Ze hebben ons thuis afgezet.
Ik heb eerst mijn bed nog even verhuisd, we hadden al 1 gewoon bed gekregen. Nu moest ik eindelijk niet meer boven Sarah liggen in dat griezelig wankel stapelbed en kon zij toch ook wat geruster slapen. Nu lig ik dus alleen in een andere lege kamer, nog zonder gordijnen. Hopelijk kan ik slapen met al die straatverlichting in mijn kamer…
Morgen ga ik terug werken op mijn stageplaats, gaan we de paspoorten ophalen, wat schoolwerk doen en het huis een beetje bij beetje verder in orde maken (er valt nog veel te kuisen, repareren en goed te zetten). Gelukkig liggen we nu toch nog voor 12u in bed en is de nacht dus niet al te kort.
En we hebben een hele toffe uitgaansavond gehad! Dat vind ik echt wel heerlijk aan Ecuador, hier begint het feesten niet kot in de nacht en kan je de volgende ochtend nog helemaal menselijk zijn :)
Miercoles 22/09/2010
Jammer genoeg heb ik echt heel slecht geslapen in de nieuwe kamer. ’s Morgens dus toch een wrak, maar gelukkig ben ik toch wel wakker geraakt op de duur.
Sarah moest al vroeg door naar haar school, dus ben ik ’s ochtends steeds alleen thuis. Ik heb rustig ontbeten, me klaargemaakt en dan nog wat gewerkt op m’n computer.
Volgens Jaime is hier gisteren het regenseizoen begonnen (gelijk met onze herfst) en dat was meteen te merken. Gisterenavond heeft het hard geregend en vandaag is de lucht echt donker.
We zijn de kinderen op de markt gaan ophalen, er was vandaag een heel kleintje bij en ook een grotere jongen die echt heel vuil was en niet zo’n aangename geur bij had. Dit was echt een groot verschil tegen over de andere kinderen van de markt, die toch ook niet altijd even proper zijn.
Eerst moesten alle kinderen hun handen gewassen en dan zijn we in de zetels gaan zitten om samen liedjes te zingen. Hierna was het tijd voor de eerste activiteit. De kinderen moesten een blauw blad scheuren en de stukjes op een wit blad plakken. Ze zijn de kleur blauw aan het leren. Alle kinderen, klein en groot, moesten dit doen. Het was dus een hele job om iedereen te laten meedoen, zeker bij de kleintjes.
Toen moest ik met de kinderen boven in een kleine speelkamer gaan spelen. Alleen had ik in die kleine ruimte nogal veel last van de geur die rond die grotere jongen hing, ik werd er helemaal niet goed van. Ik ben de kinderen wel in het oog houden blijven houden, dit was nodig want ze waren behoorlijk wild. Het was niet altijd even gemakkelijk om ze in toom te houden met mijn kleine mondje Spaans. Zeker niet omdat ik me ook echt niet goed voelde.
Na het spelen kregen de kinderen allemaal een stuk fruit waar ze lekker van hebben gesmuld. Hierna heb ik geholpen met het tanden poetsen, dit was ook een behoorlijk druk moment.
Als 2de activiteit moesten ze weer een blauw papiertje in stukjes scheuren en dan nu in een vierkant kleven. Als laatste hebben ze nog wat gepuzzeld en dan heb ik ze samen met een andere vrijwilligster alleen naar de markt gebracht, naar het kraampje van de ouders.
Thuisgekomen voelde ik me zo slecht, misselijk en ik leek te gloeien. Eerst was ik nog een tijdje alleen, want Sarah komt steeds wat later thuis.
Ik heb toch geprobeerd om iets te eten, maar ik voelde me echt helemaal slap en had een serieuze dip. Ik miste thuis opeens zo erg en was helemaal verdrietig en miserabel.
Ik had het idee dat de stage niet helemaal meevalt, het is nog zoeken en wennen in het begin en het contact met de andere begeleiders loopt niet zo vlot. Het huis geraakt maar niet in orde, het voelt helemaal niet als een gezellig eigen plekje waar je je thuis kan voelen, alles is zo rommelig en verwarrend. Ik zag alles even helemaal donker in…
Alles deed pijn, ik voelde me ontzettend moe en mijn hoofd leek te gloeien.
Sarah en ik waren allebei wat down van onze stage, het begin is nogal moeilijk. We hadden ook echt absoluut geen zin om weer op pad te gaan voor die visum. We zouden die van Daphne ook ophalen, omdat zij er veel verder voor moet reizen.
We zouden er weeral zoveel tijd mee kwijt zijn tegen vrijdag moeten we ook een heleboel werk afhebben voor school en doorsturen. We hebben echt tijd te kort en er is nog zoveel te doen!
Ik had het gevoel dat het allemaal niet lukte. Ik had vandaag ook geen kans om op internet te gaan, dus geen contact met mijn ouders of Tobe... :( Ik mis iedereen zo, ik heb nog nooit echt een privé-babbel kunnen doen met hen, ik zit steeds in een vol en lawaaierig intrnetcafé. Ik heb ook echt niet zoveel tijd en kan helemaal niet vaak op internet, dit begint ook wel wat zwaar te wegen.
Ik dacht van mezelf toch maar bijeen te rapen en mee te slepen om op pad te gaan. De lucht was helemaal donker en dat nodigde ook echt niet uit om naar buiten te gaan.
Ik voelde me steeds slechter, zo misselijk, miserabel, huilerig en ik kreeg last van spierpijn.
Ik heb uiteindelijk toch maar even naar huis gebeld, want het ging echt niet goed. Ze hebben me snel terug gebeld met belwaarde op skype, omdat dat goedkoper is. Ik heb dan even mijn verhaal kunnen doen, het was me allemaal wat te veel geworden. De verhuis, het huis dat zo vuil is en maar traag in orde geraakt, we hebben al zoveel zelf verhuisd, gewerkt en gekuist. Het Spaans gaat nog niet zo vlot en het is moeilijk om mezelf uit te drukken en om met de kinderen om te gaan, het vraagt steeds veel energie. Ik mis de mensen thuis op deze moment nogal hard, ik heb niet altijd tijd om naar een internetcafé te gaan om te praten, dus ik kan ze niet altijd vaak horen. De stage die nog niet zo vlot gaat en dan nu ook nog wat ziekjes…
Het deed wel goed om even mijn hart te kunnen luchten en mijn ouders nog eens te kunnen horen.
Daarna heb ik toch maar een pijnstiller genomen en ben wat gaan rusten.
Ondertussen was er nog een vrouw van de markt langsgekomen die hier even half werk is komen leveren met het ongelofelijk vuile fornuis te kuisen. Jammer genoeg plakt nu dus heel de bovenkant nog onder de vettigheid en zijn al onze sponsjes die we nieuw hadden gekocht bijna allemaal om zeep. Maar er was toch al weer een deeltje proper.
We hebben uiteindelijk toch maar naar Daphne gebeld om te zeggen dat we het niet zagen zitten om de visums te gaan halen. Het was ondertussen ook goed beginnen regenen.
Tobe belde mij een tijdje later ook nog even, mijn ouders hadden hem verwittigd. Het deed echt heel goed om hem ook nog eens te horen, maar het was ook wel wat moeilijk omdat ik hem echt hard mis!
Melanie is ook nog even langs geweest en ging dan voort om Marly weg te brengen naar de luchthaven. Wij hebben Marly nog even gebeld voor een laatste babbel, afscheid te nemen en om haar een hele goede reis te wensen.
Ik ben dan nog wat gaan rusten, met de pijnstiller ging het al iets beter.
De elektricien is vandaag de douche eindelijk komen maken! :) Hoera! Hij heeft er lang aan gewerkt, maar nu is er eindelijk warm water. Dat was wel een dikke meevaller vandaag.
Ondertussen hebben Sarah en ik foto’s gekeken van thuis op onze laptop. Dit hadden we even nodig precies.
In het donker zijn we nog even langs ons bakkertje gegaan, een straat verderop, en dan ook nog langs de supermarkt voor ons eerste eigen avondmaal in het nieuwe huis. We hebben broodjes gegeten met koude groentjes, tonijn, kaas, mayo en gedroogde banaan. Heel lekker en een goed alternatief omdat we nog niet kunnen koken.
Daarna hebben we nog even aan onze verslagen gewerkt voor school. We waren beiden wel heel moe en zijn maar op tijd gaan slapen, hopend op een betere dag morgen.
Het is wel fijn dat we elkaar hebben, we kunnen steeds bij elkaar terecht met onze verhalen van op stage, al de indrukken die we daar opdoen en avonturen die we daar meemaken. Dat is meestal echt wel nodig en het is leuk dat je dan iemand hebt waarbij dat kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten