Jueves 23/09/2010
Mijn eerste redelijk warme douche in ons huis, hoera!
’s Morgens heb ik nog even aan mijn verslag en getypt en ben dan vertrokken naar de markt.
Maar toen ik er aan kwam vertelde ze me dat we vandaag geen kinderen zouden meenemen. Want heel het kinderspeelhuis moest verhuisd worden naar de nieuwe casita. Dan bevindt zich vanaf nu alles in 1 huis. Het kinderspeelhuis komt op het gelijkvloers en de 5 kinderen wonen dan op het 1ste en 2de verdiep.
We zijn dus eerst de kraampjes langsgegaan om de ouders te vertellen dat de kinderen vandaag niet mee konden komen.
In la casita hebben we echt heel hard gewerkt. We hebben alle spullen bij elkaar gezet. Er stond ook een massa aan gerief boven en dit hebben we dus heel de voormiddag lang allemaal van de trappen gedragen. Vermoeiend!! En ook echt weer vuil werk, want alles was heel stoffig.
Na een hele voormiddag hard en intensief doorwerken stond alles beneden en kwamen er een aantal mannen alles met een grote vrachtwagen verhuizen naar la casita.
Er was ook een leuk voordeeltje aan het verhuizen, een aantal spulletjes mochten mee naar ons huis. Onder andere de microgolfoven, nu kunnen we dus toch al iets warm maken :)
Thuis hebben we snel voortgedaan en zijn Sarah en ik met de bus naar het kantoor gegaan waar we ons visum nog moesten ophalen. Jaime had voor ons het nieuwe adres opgeschreven, we hoopten dat we het terug konden vinden.
We hebben lang gewandeld en kwamen het gebouw maar niet tegen, we dachten dat we misschien al te ver waren op die straat en zijn een heel stuk terug gelopen. Onderweg hebben we met ons papiertje ook een aantal keer de weg gevraagd en volgend de mensen moesten we inderdaad een stuk terug lopen. Maar daar konden we het echt maar niet vinden. Na nog eens navragen bleken we een fout adres te hebben en lag het kantoor toch verder weg. Heel het stuk dus terug verder gelopen en uiteindelijk hebben we maar een taxi genomen, want het was echt nog verder dan we dachten. Eindelijk aangekomen! Tot overmaat van ramp bleek het een of andere speciale dag te zijn waardoor het kantoor net vandaag toe was!!!! Grrrrrr!! En dat na al die moeite en al die tijd…. Dat was echt geen meevaller!
Ach ja, niks aan te doen, andere keer weer proberen zeker…
We zijn daar even een internetcafeetje binnengestapt om nog even te bellen naar huis, anders zou het daar wat laat voor worden.
Thuis hebben we broodjes met een slaatje gegeten (weeral even een tussenoplossing aangezien we nog niet kunnen koken).
Hierna hebben we nog goed proberen door te werken aan onze verslagen voor school. Het lukte alleen niet zo goed bij mij, ik moest er wat terug inkomen en dit ging niet zo vlot. Uiteindelijk werd ik er een beetje hopeloos van, want het werd maar later en ik was helemaal niet tevreden van mijn verslag.
We zijn pas laat in ons bed geraakt.
Viernes 24/09/2010
Sarah en ik zijn heel vroeg opgestaan om onze verslagen af te werken. Ik heb eraan doorgewerkt tot ik moest vertrekken naar de markt.
Daar zijn we weer eerst de kindjes gaan ophalen en we gingen vandaag voor de eerste keer naar de nieuwe casita. Het is wel gemakkelijk dat alles nu in hetzelfde huis is, alleen staat alles nog overhoop, want er moet nog een goede plaats worden gezocht voor alle spullen. De zetels en de tafeltjes hadden al wel een plek gekregen zodat we toch voort konden met de activiteiten voor de kinderen.
Als de kinderen binnenkomen moeten ze elke dag eerst hun handen gaan wassen, deze keer even zonder zeep, want die was nog niet terug gevonden.
We zijn met z’n allen in de zetels gaan zitten voor het namenrondje en om verschillende liedjes te zingen. Hierna moesten ze aan de tafeltjes gaan zitten voor een oefening. Ze kregen een blad met ovalen en vierkanten op, waarvan ze alleen de vierkanten blauw mochten kleuren. Na wat zoeken naar de kleurpotloden was iedereen aan het werk. Bij de een ging het kleuren al wat vlotter dan bij de ander.
Hierna moest ik allemaal gekleurde rietjes in stukjes knippen. Hier gingen de kinderen een ketting van rijgen. Daar heb ik wel veel bij moeten helpen, want bij de kleinsten lukte dit nog niet zo goed. Tijdens het helpen heb ik met hen de kleuren geoefend van de pareltjes. Dit vinden ze ook echt nog heel moeilijk.
Als hun ketting af was mochten ze naar buiten voor vrij spel. Ik heb hierbij in mijn eentje toezicht gehouden en met de grotere meisjes weer een aantal klapspelletjes gedaan die we een tijdje geleden aan ze hadden geleerd.
Terug binnen moesten ze eerst weer allemaal hun handjes wassen en kregen ze een beker sap.
Toen dit op was heb ik ze al hun tanden laten poetsen. Ze mochten nog wat vrij tekenen en dan gingen we terug naar de markt.
Ik ben snel naar huis gegaan om nog een laatste hand aan onze verslagen te leggen, want we moesten ze vandaag doorsturen.
Helaas hadden we plots geen elektriciteit thuis en de laptop van ons beiden waren plat omdat we gisteren zo lang op ons bed hebben doorgewerkt. De verslagen stonden daar nog op en ze er afhalen of afwerken ging dus niet… We moesten ze eigenlijk echt deze dag doorsturen, echt dikke pech dus!
We hebben dan maar even gegeten en zijn vertrokken voor nog eens een nieuwe poging voor het visum. Eerst weer een eind met de bus, dan een lange wandeling. Gelukkig was het open en na wat aanschuiven hadden we onze visums terug, met een grote stempel in van Ecuador :)
Dan volgde er een lange wandeling naar het andere adres, waar we hadden afgesproken met Daphne. We hebben daar even gaan vragen wat we allemaal nodig hadden. We zijn dan weer de nodige kopietjes gaan laten nemen, hebben een bruine envolop gekocht en Sarah en Daphne moesten nog een pasfoto laten maken. Dit ging allemaal weer op een erg Ecuadoriaanse manier, gewoon met een digitaal fototoestelletje ergens achterin een winkel, best grappig.
We moesten dan echt nog heel lang wachten tot het onze beurt was. We zijn die dag behoorlijk wat uren kwijtgeraakt aan dat visumgedoe.
Het werd op de duur nog spannend of we op tijd in de luchthaven zouden geraken. Want de zus van Sarah vertrok vandaag verder naar Peru en we wilden hen echt nog graag even gaan uitzwaaien.
Eindelijk waren we aan de beurt. We kregen nog een stempel in ons paspoort. Ze hebben een senso gemaakt, een Ecuadoriaans pasje. Nu zijn we offcieel tijdelijke inwoner van Ecuador!!! :)
Dit is best handig, want hiermee kunnen we bijvoorbeeld korting krijgen bij bepaalde uitstapjes of bezoeken, dan tellen we als Ecuadoriaan en niet meer als toerist, waarvoor ze meestal een hogere prijs vragen.
Sarah en ik zijn snel naar een bus gewandeld, we wilden echt Sarah haar zus nog uitwuiven en een laatste keer zien + hun verhaal horen van jungle. Opeengepakt op een overvolle troly zijn we al een eind verder geraakt. Dan hebben we een stuk voortgestapt en gezocht hoe we er het best konden geraken. Uiteindelijk hebben we een bus gevonden met Aeropuerto op.
Maar Sarah vond haar portefeuille niet en we ontdekten toen dat haar tas open was gesneden, op 2 plaatsen nog wel! Er zit echt een groot gat in en waarschijnlijk hebben ze dan haar portefeuille er uit gehaald. Dat hebben we dus ook weer meegemaakt, voor de eerste keer beroofd. In het vervolg dus NOG beter opletten… Echt wel stom, ze is (gelukkig) alleen maar geld en sleutels kwijt. Niets te belangrijk of ergs, maar toch echt jammer en erg voor Sarah. We hebben snel alles in mijn rugzak gestopt en zijn verder gegaan, want het begon steeds later en ook donker te worden.
We hebben het gelukkig nog gehaald om op tijd in de luchthaven te geraken! Het was leuk om Myriam en Karin nog eens even te zien :)! We hebben even gebabbeld en hen dan uitgezwaaid.
Hierna was het weer zoeken hoe we naar huis moesten geraken. We hadden geen zin om weer in een overvolle bus te belanden, daar hadden we het nu wel eventjes mee gehad. We hebben dus maar besloten om een taxi te nemen. Het was alleen blijkbaar erg moeilijk om er een tegen te houden, het was heel druk en ze zaten allemaal vol.
Uiteindelijk zijn we toch nog goed thuisgeraakt.
We zijn nog snel eventjes langs de winkel gegaan, ik winkel binnen, terwijl Sarah onze rugzak goed bewaakte. Weer groentjes gekocht voor nog maar een croque monsieur maaltijd, ondertussen voor de 3de keer. Dat is het enige dat we warm kunnen maken, een fornuis is er nog steeds niet…
Melanie was blijkbaar nog eens langs geweest, de spullen stonden al wat meer op hun plaats en er waren weer enkele dingen bij gekomen. Dat is wel fijn, het komt stilaan toch wat in orde. Hopelijk hebben we er in het weekend wat meer tijd voor.
De verslagen doorsturen was ondertussen nog steeds niet gelukt. Gelukkig hadden we nu wel terug elektriciteit. We hebben er nog even aan voortgedaan en morgen gaan we zo snel mogelijk op internet, want nu was het al te laat om nog op straat te komen.
’s Avonds laat heb ik nog even de gordijnen in mijn slaapkamer opgehangen, hopelijk slaap ik zo ook wat beter, zonder al die straatlampen. Dat kan ik vanaf nu dus ook al, we leren hier wel echt veel praktische dingen bij :) Wie weet kom ik hier helemaal handig van terug!
Nu snel slapen en hopelijk een wat rustiger weekend tegemoet om wat te bekomen van de eerste week stage en enkele dingen in orde te brengen en te doen die door de week nog niet gelukt zijn. Waarschijnlijk zit er ook nog wel een uitstapje in, dat wordt nog verder afgesproken. Ik kijk er alvast naar uit, naar dit weekendje wat meer voor onszelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten