Kennismaking stage, fiesta en la chiva en eerste werkdag in la Casita

Jueves 16/09/2010

Om half 7 was ik al wakker, de vliegtuigen begonnen terug te vliegen en de kinderen waren wakker en begonnen met lawaai door het huis te lopen.
Uiteindelijk ben ik maar opgestaan, wel nog heel moe. Ik ben gaan vragen waar ik kon douchen, maar dit bleek niet mogelijk te zijn, er is geen warm water. Dit vond ik wel erg jammer want ik was zo moe en het ging niet echt goed en ik had echt wel zin in een opkikkerende douche. Er bleek niks te lukken vandaag en door de vermoeidheid en drukte leek het eens zo erg.
De vrouw hier heeft dan water gekookt en met water uit een emmer scheppend heb ik mijn haar uiteindelijk maar ongeveer gewassen. Het is wel jammer dat het echt vuil is in de badkamer, dus dit was niet zo heel prettig.
We hebben nog samen ontbeten en dan gewacht tot Melanie er was.

We zijn op weg gegaan naar de school voor kinderen met een handicap, waar Sarah stage zal doen.
Hier verloopt het echt wel heel anders dan in België, het was een echte cultuurshock!
De kinderen worden vaak alleen gelaten in de klas, het zijn hele kale ongezellige klasjes, ze waren in de meeste klassen niet echt met een doelgerichte activiteit bezig, de kinderen zaten zo wat volgens idee verdeeld en niet volgens leeftijd, soort handicap of niveau, de leerkrachten hebben niet allemaal ervaring of een opleiding gevolgd voor dit beroep, …. Het leek er allesbehalve duidelijk of goed georganiseerd.
We zijn in elke klas langs gegaan, ze hebben ons steeds voorgesteld (ik heet er Diana, want mijn naam vinden ze maar raar en moeilijk om uit te spreken :)), het was best grappig in sommige klasjes, veel nieuwsgierige gezichtjes en veel ‘hola’s’, anderen kinderen reageerden dan soms weer niet. Er zijn echt veel klasjes!
Het was een hele ervaring om daar eens te gaan kijken! En het heeft zeker indruk nagelaten!

Dan zijn we naar het marktproject gegaan, het kinderspeelhuis la Casita. Er zat een kleine groep kinderen te werken aan een knutselactiviteit, het is best een gezellig huis. Het lijkt me een toffe stageplaats! We zijn er een tijdje gebleven en hebben dan de kinderen terug mee naar de markt gebracht.

Thuis zijn we even gaan eten en na het eten zijn we op weg gegaan naar de wasseret met hoop kleren, Marly heeft ons even de weg gewezen. Hierna zijn we nog op zoek gegaan naar een winkel waar ze schriften verkopen, want Sarah had er een nodig voor haar stage. Na een tijdje rondwandelen, zoeken en vragen hadden we een winkel voor schoolspullen gevonden. Maar wat een drukte daar! En een heel raar systeem van wachten en betalen, het duurde een tijdje voor we hadden wat we nodig hadden. Nog even langs een klein winkeltje voor brood en dan terug naar huis.

We hebben voor onze laptop en een stapel papieren gebrainstormd over wat we allemaal kunnen doen in onze projecten, nu we al een idee hadden van onze stageplaats. We hebben hier een tijdje rond zitten werken.

Daarna was het tijd om ons klaar te maken en te vertrekken voor een avondje uit. Marly had via via een uitnodiging gekregen om mee te gaan met een Chiva. Dit is een soort open bus met allemaal lichtjes op, luide muziek en een hoop feestende mensen erin. We hadden ze al een keertje zien rijden en het is echt zo’n grappig zicht, allemaal feestende mensen op een bus die door de stad rijdt. Dat beloofde een leuke avond te worden! Haha! :)
We vroegen ons alleen af hoe het dansen mogelijk zou zijn op een bus, als je weet hoe de gewone busritten hier zijn. We waren met een leuke bende! Marly, Lotte, Sandrine (vriendinnen van Marly), Iris., Hemmo en dan Sarah en ik. Verder waren er allemaal Engelse mensen bij van een school, die hadden dit ritje georganiseerd.

Het was geweldig! Er stond een dikke bus klaar met open zijkanten, muziekboxen aan de kanten en een dj van voor. Toen we instapten kregen we een fluitje en een bekertje aan een touwtje voor rond je nek te hangen. Aan het plafond van de bus hingen allemaal touwen waar je je aan kon vasthouden, gelukkig! Want dat was nodig :)
De bus vertrok, de muziek geraakte op gang en we hadden en dik feestje op de bus. De hobbels en bochten gaven zo net dat beetje extra aan je dansmovekes, haha, echt gieren! We hebben er dikke lol in gehad. Er werden enkele flessen drinken rondgegeven met een typisch Ecuadoriaans warm drankje, maar drinken in een bus… Ja, dat zorgde voor het nodige gesmos en hilariteit.
Het was wel echt mooi om doorheen Quito te rijden in het donker, alles was mooi verlicht en we kregen een hele sightseeing tour. Op een groot plein zijn we gestopt, daar is er een dans koningin en koning uitgekozen via een spel en daarna zijn we terug voortgereden, richting Mariscal.
In Mariscal zijn we afgestapt om daar voort te gaan met onze leuke avond, het was best nog vroeg. We zijn eerst in een gezellig restaurantje gestopt voor de hongerige onder ons. Sarah en ik hebben er enorm genoten van een heerlijk echt roomijsje :) (zeldzaam hier!)
Hierna zijn we een leuke danstent gaan opzoeken, salsa a volèn té! :)
We zijn er nog goed uit de bol gegaan en hebben geweldig leuk gedanst, gezellig!

Op het einde zijn we nog even ergens anders heen gegaan, de muziek was wel oké, meer modernere liedjes. Maar enkele gasten die volgens ons stijf stonden van de drugs kwamen het wel even verpesten! Echt ni normaal! Ach ja, het was uiteindelijk al wel laat genoeg (niet zoals in België, want het feesten kan hier veel vroeger beginnen, best handig), dus zijn we maar snel terug naar buiten gevlucht en een taxi ingesprongen richting thuis.
Maar zo snel geraakten we nog niet in ons bed… We wonen in een appartement en de eerste deur heeft een hendel aan de binnenkant die de onderbuurvrouw ’s nachts vast doet. We hadden de gsm nummers gekregen van de moeder in ons huis en ook die van de dochter, zodat zij de deur konden komen opendoen. Maar ja, na een kwartier bellen en bellen, nog steeds geen reactie, ze sliepen nogal diep ofzo. Vervelend, want wij stonden daar nog steeds in het donker voor een gesloten deur. Uiteindelijk hebben we maar uit noodzaak op de bel gedrukt van de onderbuurvrouw die na wat navagen wie we juist waren toch de deur is komen opendoen. Oef, bed in!

Viernes 17/09/2010

De eerste echte stagedag!
Sarah moest er pijnlijk vroeg uit, om kwart na 6 ging de wekker al. De grote dochter hier ging zich rond die tijd ook klaarmaken om naar school te gaan, na een tijdje begonnen de vliegtuigen terug te vliegen en de andere kinderen werden ook wakker. Voor mij was er dus ook geen slaap meer bij…
Dan ben ik maar wat vroeger opgestaan, mijn werk begint wel een stuk later dan dat van Sarah. Zij was ondertussen al doorgegaan en ik heb gegeten met al de kinderen samen aan tafel en dan nog wat opgeruimd, geblogd,…
Tegen 10 na 9 ben ik te voet vertrokken richting de markt om de kinderen daar mee op te halen. Ik was er een beetje te vroeg en heb me dan even lekker in het zonnetje gezet tot Marly en een andere medewerkster van ‘la casita’ er was. We zijn samen de kinderen aan de verschillende kraampjes van de markt gaan ophalen en zijn dan naar ‘la casita’ gewandeld. De kinderen waar we bij wonen waren er ondertussen ook al. We waren toen met ongeveer 9 kinderen. Op mijn eerste dag heb ik gewoon meegeholpen om te kunnen kijken hoe alles loopt, na het weekend ga ik stilaan proberen te starten met mijn ideetjes voor mijn project.
Eerst hebben we met z’n allen verschillende Spaanse liedjes gezongen, de kinderen vonden dit echt zo leuk en waren helemaal enthousiast. Hierna zijn we naar het speeltuintje in de buurt gegaan en hebben daar een tijdje gespeeld. Terug in het huis hebben de kinderen met een spelletje aan de tafel gespeeld, met mijn klein mondje Spaans heb ik toch al geprobeerd om met de kinderen te praten, te spelen en hen mee te begeleiden. Na het spel kregen ze allemaal een stuk watermeloen dat ze mochten opsmullen. We hebben alles opgekuist en ik heb boven met de kinderen nog wat gespeeld in de speelhoek tot het tijd was om terug naar de markt te wandelen. De andere medewerkers hebben de kinderen terug naar de markt gebracht en ik ben met 3 kinderen van ons huis terug gelopen naar huis om daar te gaan eten. Ik heb weer wat geholpen om de kleinste te helpen met eten enzo, altijd genoeg te doen met zoveel kinderen aan tafel!

Na het eten ben ik met Sarah en Marly naar de wasserette gewandeld om onze was op te halen, heerlijk, terug propere kleren :)
Even thuis afgezet en dan snel naar het internetcafé dat we de vorige dag ontdekt hadden, want ik België begon het aan de late kant te worden en we wilden eindelijk nog eens bellen naar huis. Stom genoeg wilde het er allemaal niet werken en zijn we het na een kwartier proberen afgebold om een andere internetmogelijkheid te zoeken. Gelukkig vonden we snel een andere plaats, daar ging het ook wel traag, maar we kregen onze ouders wel aan de lijn.
We hebben heel ons verhaal van de afgelopen dagen even van ons af kunnen babbelen, dat deed wel goed, want deze week was niet altijd even gemakkelijk geweest en daar zaten we nog wel wat mee.
Met nieuwe moed in de schoenen nog even langs de winkel om wat koekjes, brood en een watervoorraad aan te kopen zodat we morgen de grote berg op geraken! Zaterdag gaan we namelijk de Cotopaxi beklimmen, dit is de 2de hoogste actieve vulkaan ter wereld! We gaan zo hoog proberen te gaan dat we der eerste sneeuw kunnen aanraken :) Het is er wel echt heel koud, dus toen we terug thuis waren hebben we onze warmste kleren bij elkaar gezocht en onze rugzak klaargemaakt, want morgen moeten we weer heel vroeg vertrekken…

Voor het avondeten hebben we nog verschillende klapspelletjes aangeleerd aan de kinderen hier en hebben zo een hele tijd enthousiast samen gespeeld. Zij hebben ons ook 2 Spaanse liedjes met een spel geleerd. Iedereen heeft zich heel goed geamuseerd en we hebben goed gelachen! Ook Sarah en ik hebben ervan genoten.
Het eten was lekker (we krijgen hier ’s middags en ’s avonds een warm gerecht met steeds een enorme berg rijst en komen altijd met een bolle buik van tafel). Na het eten wilden de kinderen nog wat voort spelen, dus hebben we nog een aantal keer de spelletjes en liedjes gedaan en dan zijn Sarah en ik nog even voor onze laptop gekropen.
We hebben wat nagenoten van onze uitstapjes door de foto’s nog eens te bekijken en we hebben ook nog wat getypt. De kinderen zijn hier druk in de weer met inpakken, want dit weekend zouden ze verhuizen naar een nieuw huis.
Nu is het al aardig laat aan het worden, dus wij gaan eens dringend in ons bed kruipen, morgen voor 6u opstaan… Om weer een leuk weekend tegemoet te gaan en om weer een stukje meer van dit mooie land te gaan bekijken :)